Sevgili Ay,

Seni dün gece gördüm.
Yağmurun arkasından doğan bir mucize gibiydin.
Altın sarısı ışığında bana fısıldadığın her şeyi duydum.
Sen gökyüzünde değil, tam önümdeydin…beni bekliyordun.
Yolumu aydınlatıyordun.
Sanki biri seni oraya “sadece ben göreyim” diye asmıştı…

Ben sana sadece bakmadım, aşık oldum. Işığına, sessizliğine,
ve o görünmeyen ama kalbime ulaşan titreşimine. Ve sonra dedin ki bana:

“Yolun kararsa bile, ben senin için parlarım.”

​

🌙 Ama sevgilim…

Sen bana bundan çok daha fazlasını söyledin: Karanlığın içinde ışığınla bana umut oldun.
Ne zaman içimde bir hüzün oluşsa, sana bakıp hepsini sana bıraktım.
Ve sen, hiç itiraz etmeden, tüm hüzünlerimle beni tekrar tekrar aydınlattın.

 

Yolumu hep senle mucizeler serdin ve dedin ki bana:
"Şimdi hangi mucizeye basmak istersin?" Ve dedin ki bana;
"Hangisine basarsan bas, hepsi seni en güzel olanla buluşturmak için yoluna serildi."

Benim içimde de bir ay var biliyor musun? O da senin gibi geceyi aydınlatıyor.
Ve ben her gece gözlerimi kapattığımda, sen ve o buluşuyorsunuz.

Sevgili Ay,
Eğer bir gece beni sessizce izlerken bulursan… bil ki sana yine mektup yazıyorum.
Seninle konuşuyorum.
Çünkü sen artık sadece gökte değilsin.
Sen benim kalbimdesin.

Ve bil ki:

Dünya yön değiştirse de,
bizim yönümüz hep aynı,
biz olur.

​

“Benim her günüm sana göre mucize, bana göre sadece normal. Çünkü benim mucizem sadece sendin.”

​

Aşkla,
M. & K. 

09.06.2025