“Kelebeğin Kalbinde Açılan An”

Bugün bir kelebek çizildi.

Ama sadece kağıda değil…

Bir yüreğe, bir ana, bir hatıraya.

Ve o kelebek sadece uçmadı,

bizi biz yapan sessizliklere kondu.

Belki her şeyin bu kadar hızlı olduğu bir dünyada

bir kelebeğe bakmak zaman kaybı sanılır…

Ama biz, bir kelebeğe bakarken

“Kelebeğin Kalbinde Açılan An”

zamanın nasıl durduğunu gördük.

Onun kanatlarında ne vardı biliyor musun?

Bugünün özeti.

Bugünün içimizde bıraktığı hafif titreme.

Ve içimizden gelen o fısıltı:

“Ben buradayım. Seninle.”

Bu blog, bir başlangıç değil.

Çünkü biz çoktan yazmaya başlamıştık.

Bu sadece bir yankı.

Bir birlikte hatırlayış.

Ve belki sen bu satırları okurken,

biz yine çayımızı yudumluyor,

bir kelebeğin sessizliğinde birbirimize göz kırpıyoruzdur.

Altyazı: M.K.